محله

این کلمه تازه داره برای من مفهوم پیدا می کنه آخه از کودکی هیچ وقت بیشتر از چهار یا نهایتا پنج سال یکجا نبودیم. خیلی وقت ها اقامت مون شاید دوسال بیشتر نمی شد

خودم هم از وقتی اومد تهران و اجاره نشین شدم خب هرچند سال محله عوض کردیم تا اینکه اینجا ساکن شدیم و الان نه سال میشه که توی این خونه هستیم... دیگه الان غیر از همسایه ها با پستچی و آقای سوپری محله مون هم سلام و احوال پرسی دارم. با آقای خشک شویی سرکوچه هروقت ببینمش احوال نوه اش رو که همسن ستی هست می پرسم و معمولن هم اون بهم یادآوری می کنه که از ده روز پیش یک لباس پیشش دارم و طبق معمول یادم رفته برم ازش بگیرم یا هروقت از جلوی الکتریکی رد میشم و آقای فروشنده و گاهی هم مامانش رو ببینم که حواس شون هست و مشتری ندارن یک گپ باهم می زنیم

هنوز با میوه فروشی توی کوچه روبرویی اخت نشدم آخه هی عوض میشه

خلاصه که این کلمه ی محله برای من تازه مفهوم پیدا کرده و دوستش دارم

چندوقت پیش دم مجتمع خونه ی دوستم، پسنچی مون رو دیدم و براش دست تکون دادم و با تعجب گفت مگه خونه تون رو عوص کردین و گفتم نه فقط اومدم یک سر به دوستم بزنم

محله مون رو دوست دارم