پایان و آغازی دیگر

بالاخره دفتر زندگی مانی هم بسته شد و درسته که دور از انتظار نبود و توی این 9 ماه کم کم واسه ی این موضوع اماده شده بودیم ولی خب بازم تلخ و دردناک بود و درست لحظه ای که مانی جان رو به خاک سپردیم نوه ی کوچک خانواده متولد شد و من رسما عمه شدم  

مرگ یهویی ادم رو غافلگیر و شوکه می کنه و مرگ این مدلی درسته که یواش یواش اطرافیان رو اماده می کنه  ولی خب گند هم می زنه به همه ی خاطرات و من الان هرچی از مانی یادم میاد این روزای لعنتی تخت بیماری هست و خاطرات روپایی و سرحالیش رفته اون عقب های ذهنم  

سپهر واسه تسلی دادن منو بغل می کنه و توی گوشم می گه خیلی خوشحالم که تو به بهشت اعتقاد داری چون بهت کمک می کنه که اروم بشی هرچند از نظر علمی اگه بخوای نگاه کنی چرند هست  

فکر کنم مامان بزرگم (هووی مانی) اولین هوویی باشه که اینجور توی مراسم بیتابی می کرد (یادم نمیاد گفتم یا نه که مانی همسر دوم بود و دوتا زن سالیان طولانی کنار هم و توی یک خونه زندگی کردن) واقعا دلم براش می سوخت و احساس می کردم طفلی دیگه تنها شده و مونسش رو از دست داده   

حس عمه خانومی دارم 

خییییلی دوست داشتم پشت در اتاق زایمان انتظار بکشم و کودک تازه متولد شده رو ببینم ولی با توجه به دور بودنشون امکان پذیر نبود و امروز داشتم فکر می کردم حتی اگر هم ایران بودن باتوجه به شرایط من بازم نمی تونستم پشت در اتاق زایمان انتظار بکشم  احساس می کنم این انتظار باید خییییلی شیرین باشه و امیدوام روزی نصیبم بشه 

دوستان جدید

به لطف ستی دوتا دوست جدید پیدا کردم منتها خودم از تفاوت حدااکثری که بینشون هست در تعجبم یکیشون عاشق مد و فشن و کارهای زیبایی هست و من با این دنیا تقریبا بیگانه ام ولی دوستش دارم و دنیاش و هیجان هاش و دغدغه هاش برام جالب و قشنگه و باهاش ارتباط برقرار می کنم ولی اون یکی عاشق مکاتب ایسم دار و  موسیقی سنتی هست که بازم من تقریبا با این دنیا هم بیگانه ام ولی از همنشینی و همصحبتی باهاش لذت می برم اما این دوتا باهم هیچ جوره کنار نمیان عوضش سه تا دخترامون حسابی باهم دوستن . منم اصراری ندارم جمع های دونفره ای که جداگونه با هرکدومشون دارم تبدیلش کنم به جمع سه نفره و خب هروقت با یکیشون قراری می زارم احساس تکلیف می کنم که حتما با اون یکی هم یک قرار بزارم البته کفه به سمت بانوی ایسم دار می چربه چون همسرجان هم با همسرشون ارتباط گرفتن و البته که خودم هم همسرجانش رو می پسندم و خب این باعث میشه که ارتباطمون از حد عصرونه های خانومانه فراتر بره به پیک نیک و شب نشینی برسه ولی خب این وسط هی احساس عذاب وجدان می کنم که اخی اون یکی گناه داره ها . خود درگیری هست دیگه :))) 

ستایش داره شعر یار دبستانی رو با همون اهنگ و تقریبا همون متن شعر می خونه فقط بعضی جاهاش متن شعر عوض شده و از شیطان بزرگ و دشمن و اینا حرف می زنه بعد سپهر از اون اتاق داد می زنه این چرندیات چیه می خونی؟ ستی هم می گه سر صف یادمون دادن و سپهر با تاسف سرتکون می ده و زیر لب غر غر می کنه و می گه دیگه نخون .شعر به این خوشگلی رو خراب کردی 

...

کتاب همسر زیبای سفیر رو می خونم و هی سعی می کنم خودم رو بزارم جای قهرمان داستان و درکش کنم ولی نمیشه بعد به خودم می گم اخه تو چه وجه اشتراکی باهاش داری که هی زور می زنی خودت رو بزاری جاش ِخوش قد وبالایی ِ زیبایی یا همسرت سفیر هست . والا  

ستایش کم کم داره میوفته روی غلطک و با درس و مشق کنار میاد .کلی دوست توی مدرسه پیدا کرده و معتقده خانوم معلم عاشقش هست ! کلا بچه ام خودشیفته هست  

برنامه ی کرفس رو نصب کردم . اخه چرا اینقده همه چی کالری داره ! 

خودسانسوری

دچار خودسانسوری مزمن شدم هی دلم می خواد بیام و بنویسم ولی بعد پشیمون میشم این پشیمونی چندتا علت داره گاهی از خودم خجالت می کشم مثل وقتی که از دست مامان کلافه میشم و می خوام اینجا ازش انتقاد کنم ولی همین که دستم می ره به نوشتن خودم خحالت می کشم اخه مامان هست و همه ی مامان ها در کنار کلی حسن و خوبی ،خب نقص هایی هم دارن و عجیبه که وقتی می خوام بیام و دست به قلم (البته کیبورد درست تره) بشم و درموردش بنویسم یک حس شرمندگی لعنتی میاد سراغم و بیخیال میشم  

گاهی هم حوصله ی توضیح دادن به کامنت های مختلف که سوبرداشت کردن از منظورم رو ندارم واسه همین بیخیال میشم . چندروز پیش می خواستم از بحثی که بین خودم و سپهر شکل گرفت بنویسم و بگم که یکدفعه تلنگرهایی به ادم وارد میشه که ادم می فهمه پسرش بزرگ شده ها البته این بزرگ شدن رو خیلی وقته دیده و بقیه هم حس کردن ولی به عنوان یک مادر هنوز نپذیرفته بودم که بزرگ شده و این بحث ها یک تلنگر بهم می زنه که هی مامان حواست هست پسرت دیگه واسه خودش مردی شده و صاحب سبک و عقیده و هرچند ممکنه من این عقیده رو قبول نداشته باشم ولی برام جالبه که بهش فکر می کنه و به این اعتقاد می رسه و از همه مهم تر اینکه قبول داره که ممکنه تفکرش اشتباه باشه وبعدا عقیده اش عوض بشه ولی فعلا عقیده اش همین هست و واسه ی بقیه ی عقاید هم احترام قایل هست  

این ماجرای جناب طو ...سی هم باعث شد که تابوی صحبت راجع به مسایل جن..سی توی خونه ی ما با سپهر شکسته بشه هرچند اولش وقتی سپهر با هیجان بهم گفت وااای مامان جریان این اقاهه رو شنیده یک کم جا خودم و دست و پام رو گم کردم ولی زودی خودم رو جمع کردم و خیلی عادی باهاش همصحبت شدم و کلی از نظرات پسرجان در مورد دستکاه قضا و مجازات ها استفاده کردم !!!  و از اینکه شاکی های بیچاره متهم شدن به خراب کردن وجه ی نظام ابراز تاسف کردیم و .....  

بالاخره بعد از مدت ها پاییز شهرستانک رو دیدم و از همه بهتر اینکه با یک خانواده ی جدید اشنا شدم و کلی از همصحبتی باهاشون لذت بردم  

گوشهایش

اینجانب تابستون ستی رو بردم پیش یک دکتر پوست در مشهد و اونحا با این تفنگهای گوش سوراخ کن گوشهاش رو سوراخ کردم خب تا یکماهی که همون گوشواره هایی که دکتر داده بود گوشش بود و فقط هر روز توی گوشش می چرخوندم و خیلی وقت بود می خواستم درش بیارم که نمی ذاشت و داد و بیداد می کرد واااای دست نزنی ها یک وقت درد می گیره تا اینکه یکماه پیش دوست جانش حین بازی لطف گرد و گوشواره اش رو کند !! البته کلی جیغ و داد و گریه هم داشتیم و بعدشم گوشواره ی پروانه ای که واسش گرفته بودم گوشش کردم البته راحت گوشش نرفت و دیگه اجازه نداد درش بیارم و تا نزدیک می شدم دادو بیداد که وای دست نزنی ها یک وقت درد می گیره تا اینکه چندشب پیش درش اوردم و وقتی با دستم گوشش رو لمس می کردم برجستگی احساس می کردم بردمش دکتر و گفتم نکنه عفونت کرده باشه که دکتر گفت نه ولی حالا یک پماد بهت می دم ... اما حالا دیگه گوشواره گوشش نمی ره انگار توی همین دو سه روز که گوشش نبوده سوراخش گرفته شده . ایششششششششش بهش  دیگه نمی برم گوشش رو سوراخ کنم چون طفلی کلا بیخیال گوشواره شده  

الان دوتا پاییز هست گه خیلی دلم می خواسته برم شهرستانک ولی هردفعه نشده حالا ببینم تا این پاییز تموم نشده می تونم یک جمعه رو بهش اختصاص بدم  

mahnaz عزیز نمی دونم از دست من چه کمکی برمیاد من ایمیل هام رو خیلی دیر به دیر چک می کنم اگه دوست داری شماره تماست رو بزار یا همینجا توی کامنت ها سوالات رو بپرس تا اگه تونستم کمکت کنم . مطمینم دخترت به سلامتی این دوران رو طی می کنه