درد و دل

رفتم سمت خونه ی عروس جان که باهم توی پارک شون یک کم راه بریم و حال و هامون عوض بشه و میگه امروز چی کار کردین و گفتم هیچی مثلا خواستیم زن و شوهر باهم بریم پیاده روی که وسط راه بحث مون شد و هرکی برای خودش رفت پیاده روی

می خنده میگه اتفاقا ماهم امروز بحث مون شد و واسه همین اومدم بیرون که هوام عوض بشه

بهش میگم بیخیال آقایون... (چندتا فحش بود فقط جهت خالی شدن) هستن

میگه اخه مشکل از خودم هم هست و نمی تونم حرفم رو درست بهش بزنم و قانعش کنم و توی بحث کم میارم

میگم  چقدر شبیه منی

میگه واقعا؟! ولی من همیشه فکر می کردم شما خیلی قوی هستین و خیلی وقت ها راحت می تونین این دایی ممر رو قانع کنین در صورتی که من نمی تونم

میگم عزیزم اون ربطی به توانایی تو نداره اون از... ( شرمنده دیگه بازم فحش بود) آقایون هست که حرف خواهر و مادرشون رو می پذیرن ولی حرف زنشون رو نه...ایشششش بهشون... کاش وقتی بچه بودیم دوتا پس گردنی بیشتر میزدم به این ممرخان

وقتی برمی گشتیم سمت خونه هردوتا مون لبخند روی لبمون بود و دیگه آروم بودیم.... جدی چی توی این درد و دل کردن های زنونه هست که آدم رو اینجور آروم میکنه