نقاشی و بنایی وقتی خودت توی خونه هستی، خر است

چند روز پیش کلی نوشتم و بعد یک کاری پیش اومد و نصف ولش کردم و رفتم سراغ کارم تا بعد که تکمیلش کنم، ولی این اخبار گند اینروزا، کلی روانم رو بهم ریخت و همونجور نصف رهاش کردم.... طفلی مادرش و حیف از جوونیش... شاید بعلت داشتن یک پسر جوون، اینقدر با اینجور مادرها همزاد پنداری می کنم

کلاس های آنلاین مدرسه ی ستی شروع شده و خیلی منظم و مرتب برگزار میشه و معلوم هست براش برنامه ریزی کردن و روش فکر شده و ستی هر روز از 9 صبح تا دو بعدازظهر کلاس داره... توی این شلوغی که نقاش اومده و مشغول رنگ زدن اتاق خواب هاست، همه ی زندگی منتقل شده به پذیرایی و این پنج ساعت که ستی کلاس داره، من و سپهر در سکوت یک گوشه ی پذیرایی کز می کنیم و سر خودمون رو گرم می کتیم و خب در جریان تمام کلاس ها هم قرار می گیریم... معلم هنرشون امسال می خواد بهشون بافتنی یاد بده و داشت سرانداختن رو یاد میداد، بعد هی ستی می گفت من نفهمیدم و دوباره بگو و اونم دوباره و چندباره هی آموزش میداد، آخرش من و سپهر هم اومدیم جلو و هی نگاه کردیم به دستاش و نحوه ی چرخوندن میل و نخ کاموا رو با دقت نگاه می کردیم و سعی می کردیم همون شعبده رو انجام بدیم، آخرش سپهر گفت والا برنامه نویسی خیلی راحت تر از بافتنی بافتن هست و رفت سراغ کار خودش..... البته من و ستی در نهایت موفق شدیم سرانداختن رو یاد بگیریم، بله بله بنده بافتنی بافتن بلد نیستم 

معلم ها خیلی صبر دارن ها .والا من روانم بهم ریخت از بس یک چیز واضح رو معلم توصیح داد و باز هم بچه ها همون رو می پرسیدن، خب عزیز من گوش کن داره میگه دیگه این معلم بیچاره

منظورم یاد دادن چیز جدید نیست ها، حب اون رو که معلوم هست ممکنه نیاز باشه بارها توصیح داد تا بچه ها یاد بگیرن، منطورم چیزهای کوچیک و واضح هستش، مثلا اینکه معلم توضیح میده یک میوه و یک کارد میوه خوری برای درس علوم فردا کنار دستتون باشه بعد یکی می پرسه برای چه روزی؟ اون یکی میگه خیار میشه؟ یکی دیگه میگه گلابی چی؟ اون یکی میگه کاردش چجوری باشه؟.... خلاصه که خدا بهشون صبری عظیم بده