با اینحال زندگی در جریانه

نشستم توی اشپزخونه و با اینکه واسه شام مهمون دارم و کلی هم کار دارم ولی می خوام بنویسم انگار یک چیزی گلوم رو فشار می ده و تا ننویسم اروم نمی شم  

(قبلا که وبلاگم نداشتم چی کار می کردم) دیشب سپهر رو بردم پیش دکتر درویش بعد از اینکه معاینه اش کردن گفتن چرا واسه کیفوز پشتش اقدام نمی کنین منم گفتم قبلا تحت نظر دکتر گنجویان بوده ولی همکاری نکرده به سپهر گفت پسرجان مگه با خودت لج کردی خب کارای درمانیت رو انجام بده بعدشم چون تخصص شون پا و مفاصل پا بود اون زایده ی پای سپهر رو بررسی کرد و ازش خواست پابرهنه راه بره بعدشم گفت روی پنجه هاش بایسته سپهر به سختی تونست این کار رو بکنه مخصوصا روی پنجه ی پای چپش به سختی ایستاد (چرا من قبلا متوجه نشده بودم ) بعدشم سپهر گفت که چندوقته (حدود یک هفته) زانوی چپش درد می کنه البته خیلی خفیف دکتر توضیح داد که پاشنه ی پای سپهر یک کم منحرف شده واسه همین موقع راه رفتن پاش به سمت خارج کج می شه (اخه من چیز به این واضحی رو چرا زودتر ندیدم ) بعدشم اینکه کف پاش صاف هست (یعنی من مادر باید توی سن 14 سالگی بفهمم بچه ام کف پاش صاف هست) هیچی دیگه کلی توضیح دیگه داد که لپ کلام این بود چون پاشنه منحرف شده نیرو  رو درست منتقل نمی کنه و مفصل زانوش کمی ساییده شده و حالا باید هم کفش طبی بپوشه و هم مراعات کنه و جاهای ناهموار راه نره و چهارزانو نشینه و فقط از توالت فرنگی استفاده کنه و.... و اخر اینکه به احتمال 90 درصد باید جراحی کنه البته نه الان وقتی بزرگتر شد و استخوان ها کاملا شکل گرفتن یعنی خدود 17 یا 18 سالگی , یک ازمایش  سنجش تراکم استخوان هم واسش نوشت  

از دیشب یک چیزی راه گلوم رو بسته ولی حالا که نوشتم اون چیز قلمبه ی سفت داره قطره قطره از راه چشام میاد بیرون  

امشب سالگرد ازدواجمون هست و من مهمون دارم البته نه به مناسبت سالگرد, یکی از دوستان از کانادا اومده و قراره امشب همه ی دوستان خونه ی ما جمع بشن خیلی با خودم کلنجار رفتم تا مهمونی رو کنسل نکنم  

15 سال پیش توی همچین شبی من به هیچ وجه چنین اینده ای رو واسه خودم  تصور نمی کردم   

تند تند نوشتم و باید برم به کارم برسم احتمال هم غلط املایی داشته باشم هم نوشتاری  

چندتا دونه کامنتا رو خوندم مرسی ولی الان فرصت جواب دادن ندارم سرفرصت جواب می دم ...مریم جون ممنون که از تحربه ات برام گفتی 

چندروزی نیستم داریم می ریم همدان