دلتنگی

رفته بودم سبزی بگیرم و سبزی فروش قبلی که همیشه بساطش رو بیرون میوه فروشی پهن می کرد عوض شده بود و جاش رو یک آقای نسبتا جوانی گرفته بود، بسته های کوچیک سبزی جاش رو به بسته های بزرگتر داده بود و قیافه شون  تازه تر و هیجان انگیز تر بودن و ریحان هاش از همه هیجان انگیزتر بود و از بس توی این چندماه پاییز و زمستون، ریحان یخ زده و پلاسیده دیده بودم با دیدن ریحان های تازه و سرزنده هاش کلی ذوق کردم و رفتم جلو که خرید کنم و جناب سبزی فروش شروع کرد به توصیح دادن که سبزی هاش رو از شمال میاره و حجم بسته هاش بیشتره و وقتی من گفتم ریحان ها چقدر خوبن گفت ریحان هام از نیشابور اومدن و بعد از عید قراره سبزی ها رو کلا از نیشابور بیارم

یکدفعه احساس کردم مشهد، سه راه فلسطین هستم و دارم بین سبزی و میوه فروشی های اونجا می چرخم. آخه اونجا هم سبزی هاشون رو از نیشابور میارن و بسته هاشون همینجور بزرگ هستن.... تقریبا دوسالی میشه که مشهد نرفتم  هم کنکوری بودو بعد هم که کرونا باعث شده که تهران موندگار بشم و دلم واقعا یکذره شده

اون روز علاوه بر خرید کلی سبزی خوردن، بلافاصله بلیط قطار برای رفتن به مشهد رو هم گرفتم... دو هفته ی دیگه میرم مشهد... من و بچه ها یک کوپه گرفتیم و امیدوارم که بدون خطر و بدون آلوده شدن برسیم مشهد

مامان چقدر ذوق کرد وقتی شنید بلیط گرفتم