آدرنالین زیادی

من کلن ادم ترسویی هستم و هیجان در حد تاب تاب عباسی برام کفایت می کنه و فراتر از اون از حد تحملم خارج هست 

بعد اونوقت توی دیزنی لند همون اول مسیر و قبل از ورود به صف طولانی بازی استار وار (star war) از متصدی مربوطه پرسیدم ترسناک که نیست و ایشون با لبخند فرمودن نه بابا خیلی هم فان هست و  یک کوچولو تکون داره و منم همراه ستی و عروس جان ایستادم توی صف و بعد از پنجاه دقیقه وقتی رسیدیم به قسمت سوار شدن توی ترن از  خانوم متصدی مربوط به سوار کردن دوباره پرسیدم ترسناک که نیست و ایشون هم فرمودن نه بابا خیلی هم فان هست و یک لوپ کوچولو داره و اینجا من در حالی که قلبم اومده بود توی ذهنم گفتم چی؟ لوپ؟ قربونت برم توروخدا مسیر خروج رو نشونم بده و من نمی تونم سوار بشم و حتی از تصورش هم موهای تنم سیخ شدن

خدایی یک لوپ که جرخش سیصد و شصت درجه داره انتهای ترس و هیجان هست دیگه. این فانش کجاست آخه لعنتی ها

از اینجا که جون سالم به در بردم ولی.... 

رفتیم استار  وار تور و خب چیزی شبیه سینما سه بعدی بود یعنی رفتیم داخل یک کابین و روی صندلی هاش نشستیم و عینک زدیم و بازی رو تماشا کردیم و باز من اولش از متصدی مربوطه پرسیدم که ترسناک هست و ایشون فرمودن نه بابا خیلی فان هست و خب وقتی توصیح بازی رو داد با خودم گفتم اوکی هست دیگه تهش اینه چشمام رو می بندم ولی خب نشون به اون نشون که از اول تا آخر جیغ زدم و محکم دسته های صندلی ام رو گرفته بودم و با پام هم به صندلی حلویی ضربه می زدم که خدایی نمی دونم چرا اینکار رو می کردم بازی که تموم شد پسر کنار دستیم برگشت سمتم و گفت مادام  ار  یو  اوکی (madam  are you ok) و ستی و عروس جان اینقدر به من خندیدن که نمی تونستن از جاشون بلند بشن