یازده سالگی

امسال قرار نبود مهمونی تولد داشته باشه و چون روز تولدش چهارشنبه میشد، قرار شد کیک دلخواهش رو سفارش بدیم و با دوستای مدرسه یک تولد مجازی بگیره و شبش هم دایی ممر اینا بیان پیش مون و کیک رو بخوریم اما...

مدرسه تصمیم گرفت از 27 دی تا 3 بهمن رو تعطیلات زمستونی اعلام کنه و به مدت یک هفته کلاس های مجازی رو تعطیل کنه 

دو روزش رو رفتیم دیزین و به جبران این فاجعه یک دونه کیک کوچولو هم با خودمون بردیم و بالای کوه ها و اونجا شمع تولد فوت شد.. روز قبل از تولدش هم که هوای تهران بالاخره تمیز و خوشرنگ شده بود به پیشنهاد یکی از دوستای ستی و به همراه دوتا دیگه از دوستان صمیمیش حدودای طهر که آفتاب بود  رفتیم کناردریاچه انجا دوستاش غافلگیرش کردن و براش کیک آورده بودن و خلاصه یکبار هم کنار دریاچه شمع هاش رو فوت کرد و آرزو کرد و بادکنک هوا کرد

اما خب نمیشه که آدم دقیقا روز خود تولدش شمع فوت نکنه که.. در نتیجه روز چهارشنبه هم بطور مجازی با ماجونش و دوست جونش از مشهد.،یک تولد گرفت و بازم شمع فوت کرد و آرزو کرد 

کیک درخواستی مورد نطر رو با دو روز تاخیر گرفتیم که هم یک جشن تولد با دایی ممرش بگیره و هم اینکه کیک رو برش نزدیم و نگهش داشتیم تا امروز (شنبه) که باهاش سرکلاس مدرسه و با همکلاسی هاش یک تولد مجازی بگیره 

الانم اتاقش رو تزئین کرده و لباس تولدش رو پوشیده و با کیکش نشسته جلوی لپتاپ 

جالب اینجاست که بعد از این همه شمع فوت کردن، دیشب میگه بزار بشمارم ببینم چند روز مونده تا تولد دوازده سالگی... 

بعدم اضافه می کنم مامان بنطرت واسه دوازده سالگی چه کیک و لباسی داشته باشم....و من فقط با تعجب نگاهش می کنم 

پ. ن1: سپهر خیلی صبوری بخرج داد و توی هیچ کدومش نزد توی ذوق ستی و نگفت این مسخره بازی ها چیه. انگار بزرگ شده پسرم 

پ. ن2: عوضش دایی ممر فرمودن این دخترت سوراخ کرد مارو با این همه عکس تولد گذاشتن ( آخه هربار عکس پروفایل واتساپش رو عوص می کرد)