دخترجانمان امروز مسابقه ی شنا داشت و اینجوری بوددکه هرکی می پرید توی اب بهش مدال می دادن :))
بعد دختر جانمان در رشته ی پا دوچرخه!!!!مسابقه دادن و نفر دوم شدن و یک مدال برنزی دریافت کردن ( اخه مدال های نقره شون زود تموم شد!!!) و از لحظه ای هم که رسید خونه مشعول بود و تند تند عکسهای خودش با مدالش رو برای همه ی کسایی که توی تلگرام می شناخت فرستاد .حالا همه تصور می کنن دخترکم چه شناگر ماهری هست وتلفن می زدن که تبریک بگن و نمی شد پای تلفن و در حضور دخترجان توصیح بدم که بابا جان این مدال رو به همه دادن:)))
دختر جان می فرمان حالا که ایران توی رشته ی شنای المپیک هیچ مدالی نیاورده سال دیگه می ره المپیک و در رشته ی وزین پادوچرخه شرکت می کنه و واسه ایران مدال میاره
بعله یک همچین دختر فداکاری دارم من !
آفرین به اعتماد به نفسش.....
ستی تو قهرمان منی
با مدال بی مدال
فدای تو
واقعا جای تبریک داره
من 9سالگی یک ترم رفتم کلاس شنا دوچرخه یاد نگرفتم معلم شنام رو دق دادم از بی استعدادیم
منم خیلی بی استعدادم در این زمینه
یادم میاد یه روانشناس تو سخنرانیش میگفت این که به بچه ها صرفا به خاطر حضورشون مدال و تقدیرنامه بدیم، نسلی خودخواه و ضعیف بار میاریم.
نمیدونم چقدر حرفش درست بود.
من فقط می دونم که اگه به یک بچه ی 6 ساله که تازه داره اموزش شنا می بینه و مفهوم بردن و باختن و رقابت رو خوب درک نمی کنه بجای اینکه تشویقش کنی بهش بگی که بازنده شده .مطمینا دیگه این ورزش رو ادامه تمی ده
منم اولین چیزی که پرسیدم این بود که برد و باخت توی این مسابقه وجود داره یا نه و بعد از این که مطمین شدم اینجا همه برنده هستن گذاشتم که ستایش مسابقه بده
سلام
مدال نقره نداشتن طلا میدادن خو!
سلام اقای دکتر
همینو بگین
چقد هنرمند و ورزشکاره این دختر ماه
فدای شوما
الهی قربونت شم
خدا نکنه عزیزم
الان فهمیدم قضیه مدال شنای دخترخاله ام که انقدر باهاش میزدن تو سر من چی بوده
حالا همه ی مدال ها که اینجوری نیستن و شاید دخترخاله جان خودش زحمت کشیده
هرچند که دیگه توسر زدن نداره و هرکسی یک استعدادی داری