روزمرگی

زود رسیدم. هیچ وقت نمیشه دقیق تنطیم کرد که کی راه بیوفتم تا به موقع برسم جلوی مدرسه. گاهی پیش میاد بیست دقیقه ای می رسم و گاهی تا چهل و پنج دقیقه هم طول می کشه

حالا که زود رسیدم و هوا هم ملس طور هست و یک آفتاب کم رمق پاییزی هم توی آسمان هست تصمیم می گیرم پیاده بشم و زیر سایه روشن درخت های چنار کنار خیابان کمی راه برم اما خب همین که پیاده میشم می بینم از اون روزها بوده که تنبلی کردم و با شلوار گرمکن  خونگی سوار ماشین شدم و همین جا به این نتیجه می رسم که همون پیاده روی صبح ام کافی بوده و بهتره بشینم داخل ماشین و یکسر به وبلاگم بزنم

حالا که طلا رسیده به عرش اعلا هی سنجاق برام پیامک میده که امروز با فلان مقدار تخفبف و بازگشت اعتبار می تونی خرید کنی. قربونت برم بی خیال من شو. گذشت اون زمانی که عاشق طلا بودم و می تونستم هر از گاهی  یک تیکه ی کوچولو  و طریف بخرم الان فقط داغ دلم تازه میشه.   دیگه امروز بلاکش کردم