به بغض خفته ی دماوند

به اینجای آهنگ که میرسه ناخودآگاه بغض می کنم. دیشب مامان رو برده بودم فواره های موزیکال ایران مال و برای بار چندم وقتی آهنگ ایران سالار عقیلی رو گذاشتن یک حس دوست داشتن و غصه باهم اومد سراغم. یادم میاد باراول که با سپهر رفته بودم و بهش گفتم توی این فضا و کنار رقص فواره ها با این آهنگ یک حس عجیبی بهم دست میده و سپهر هم جواب داد پس آهنگ ساز کارش رو درست انجام داده خب آهنگ یک کم تم حماسی داره و بایدم همچین حسی بهت دست یده

دیشب ماه هم خیییلی دلبر گونه بود و این حس رو تشدید می کرد 

پ. ن:مامان و بابا بالاخره اومدن تهران. تمام اعضای خانواده ام غیر از ستی واکسن زدن