اخر هفته های طفلی من

دوهفته ی پیش (همون هفته ای که ستایش مریض شد و رفت بیمارستان ) مدرسه یک نامه ای داد که گل پسر شما واسه کلاسای المپیاد انتخاب شده . حالا جریان این بود که در مدت کلاسای تابستونی بچه ها رو سنجیده بودن و اونایی که از نظرشون راه حل های خلاقانه ای واسه ی مسایل داشتن رو انتخاب کرده بودن که توی  این یکسال پیشرو اونا رو با رشته های مختلف المپیاد اشنا کنن و اخر سال هم به این نتیجه برسن که هر شخص به درد چه رشته ای می خوره شایدم اصن به درد نخوره ! خب تا اینجا مشکلی نبود هرچند من کلا  راضی نبودم  ولی بعدش مشخص شد که بچه ها باید روزای پنجشنبه واسه کلاسای المپیاد بیان مدرسه و اگر دو جلسه ی  متوالی یا سه جلسه ی غیر متوالی غیبت داشته باشن کلا از این کلاسا حذف می شن  !!! هرچی من جز و پر زدم که پسرجان بیخیال این کلاسا , توروخدا اخر هفته های مان رو گند نزن و اخه این همه درس بخونی که چی بشه ولی حریف نشدم پدر و پسر پایشان را کردند در یک کفش که وااااااای حیفه و تو متوجه استعدادهای ذاتی همسریان ها (نام خانوادگی  سپهر) نیستی و می خوای جلوی پیشرفت یک نابغه اونم از نوع همسریان بشی!!!!..... حالا خوبه نصف این ژن مال منه و منم توی همون دانشگاهی درس خوندم که همسرجان خونده بعد اونوقت هر نبوغی در بچه ها دیده بشه پای همسرجان نوشته می شه ایششششششششششش 

خلاصه برگه ی رضایت شرکت در این کلاسا امضا شد و سپهر با خوشحالی برد مدرسه و الان دوتا پنجشنبه هست که اقا تشریف می برن مدرسه و معتقدن بهترین روزای مدرسه همین پنجشنبه هاشه !!!! حالا این هفته که دوستام دارن برنامه می ریزن اخر هفته رو برن کویر و من دارم هی از سپهر خواهش می کنم که این هفته بیخیال کلاسا بشه و بیاد بریم تفریح و اونم زیر بار نمی ره و من هم هی غر می زنم و کلی مسولین مدرسه رو مورد عنایت قرار می دم واسه این برنامه هاشون  

هیییییع