هیچی دردناکتر از بیدار شدن صبح زود اونم بعد از دوهفته خوابیدن تا لنگ ظهر نیست و از اون بدتر اضافه وزن بعد از پایان تعطیلات 

ما که امسال علاوه بر دید و بازدید مرسوم همه سال پروژه ی پاگشا کردن عروس و داماد داشتیم و به طور فشرده نهار و شام دعوت شدیم و تمام زحمات یکساله واسه مانکن شدن رو به فنا دادیم و دوباره از اول باید پروژه ی لاغری رو استارت بزنیم فقط یک سوال هست اوتم اینه که چطوره که دوهفته ای ادم چاق هستیم ولی وقتی می خواد برگرده وزن قبلش حداقل دوماه طول میکشه

سیزده مون رو توی قطار داریم به در می کنیم و در راه برگشت به خانه و کاشانه هستیم و دلم واسه ارامش و روتین زندگی تنگ شده

یک روزایی که مهمونی ها خیلی فشرده میشدن سپهر غر غر می کرد و می گفت چه بدبختیه , فک و فامیل های خودمون کم بودن مال عروس جان هم اصافه شدن و خلاصه تمام مدت مهمونی و مخصوصا در مسیر رفت و برگشت در حال غر زدن بود .یک روز صبح که قرار بود بریم شاندیز مامانم گفت من نمیام و می خوام استراحت کنم سپهر هم فرمود ماجون بیا و نگران نباش چون اینجور جاها من دیگه غر نمی زنم :))