خودسانسوری

دچار خودسانسوری مزمن شدم هی دلم می خواد بیام و بنویسم ولی بعد پشیمون میشم این پشیمونی چندتا علت داره گاهی از خودم خجالت می کشم مثل وقتی که از دست مامان کلافه میشم و می خوام اینجا ازش انتقاد کنم ولی همین که دستم می ره به نوشتن خودم خحالت می کشم اخه مامان هست و همه ی مامان ها در کنار کلی حسن و خوبی ،خب نقص هایی هم دارن و عجیبه که وقتی می خوام بیام و دست به قلم (البته کیبورد درست تره) بشم و درموردش بنویسم یک حس شرمندگی لعنتی میاد سراغم و بیخیال میشم  

گاهی هم حوصله ی توضیح دادن به کامنت های مختلف که سوبرداشت کردن از منظورم رو ندارم واسه همین بیخیال میشم . چندروز پیش می خواستم از بحثی که بین خودم و سپهر شکل گرفت بنویسم و بگم که یکدفعه تلنگرهایی به ادم وارد میشه که ادم می فهمه پسرش بزرگ شده ها البته این بزرگ شدن رو خیلی وقته دیده و بقیه هم حس کردن ولی به عنوان یک مادر هنوز نپذیرفته بودم که بزرگ شده و این بحث ها یک تلنگر بهم می زنه که هی مامان حواست هست پسرت دیگه واسه خودش مردی شده و صاحب سبک و عقیده و هرچند ممکنه من این عقیده رو قبول نداشته باشم ولی برام جالبه که بهش فکر می کنه و به این اعتقاد می رسه و از همه مهم تر اینکه قبول داره که ممکنه تفکرش اشتباه باشه وبعدا عقیده اش عوض بشه ولی فعلا عقیده اش همین هست و واسه ی بقیه ی عقاید هم احترام قایل هست  

این ماجرای جناب طو ...سی هم باعث شد که تابوی صحبت راجع به مسایل جن..سی توی خونه ی ما با سپهر شکسته بشه هرچند اولش وقتی سپهر با هیجان بهم گفت وااای مامان جریان این اقاهه رو شنیده یک کم جا خودم و دست و پام رو گم کردم ولی زودی خودم رو جمع کردم و خیلی عادی باهاش همصحبت شدم و کلی از نظرات پسرجان در مورد دستکاه قضا و مجازات ها استفاده کردم !!!  و از اینکه شاکی های بیچاره متهم شدن به خراب کردن وجه ی نظام ابراز تاسف کردیم و .....  

بالاخره بعد از مدت ها پاییز شهرستانک رو دیدم و از همه بهتر اینکه با یک خانواده ی جدید اشنا شدم و کلی از همصحبتی باهاشون لذت بردم