دوباره راهیم اینبار مشهد

تعطیلات بسیار سختی بود از همون سر صبح که بچه ها رو بیدار کردیم تا سوار ماشین بشیم و راه بیوفتیم سپهر چشم راستش هی اشک میومد کم کم بعد از دو سه ساعت زیر چشمش قرمز شد و ورم کرد و اشک ریزی هم که ادامه داشت ستایش هم تهوع داشت البته با توجه به اینکه همیشه توی ماشین تهوع داره جدی نگرفتم  تا اینکه رسیدیم و ستی بلافاصله بعد از خوردن نهار بالا اورد و لحظه به لحظه حالش بدتر شد اسهال و استفراغ شدید طوری که تا شب بیش از 15 بار بالا اورد حالا اونم روز تعطیل که پزشکای متخصص نیستن , اصلن  دلم نمی خواست کارش به بیمارستان و بستری شدن برسه واسه همین استرسم هم زیاد شده بود هی نگران کمبود ابش بودم کلا ترجیح می دم اگه این دوتا مریض می شن همینجا تهران باشم و ببرمشون جاهایی که خودم می شناسم اینجوری از لحاظ روانی ارامش بیشتری دارم تا اینکه بخوام برم یک شهر دیگه و جایی که هیچ شناختی ندارم . خلاصه بعد از مشورت تلفنی با پزشکش قرار شد اول تهوعش کنترل بشه تا دیکه بالا نیاره و بشه بهش اب رسوند و دکتر تاکید کرد که اگه نتونستم تهوع رو کنترل کنم حتما ببرمش بیمارستان تا سرم بگیرم چون اسهال هم هست امکان کمبود اب وجود داره ... سپهر رو هم یکی دوبار چشمش رو با چایی شستم و به توصیه عموش تتراساکلین زدم و تا شب کمی از قرمزی و ورمش کم شد ولی ستایش همچنان اسهال بود و با خوردن دارو دیگه بالا نمیاورد ولی دل درد داشت و بی حال بود تا صبح من و ستی نخوابیدیم هم دلش درد می کرد هم دست و پاهاش و هم حالت تهوع داشت دیگه تصمیم داشتم صبح برگردم تهران ولی با طلوع خورشید کم کم ستی بهتر شد (نمی دونم جریان چیه که همیشه بیماری ها دردها توی شب بدتر می شن) خلاصه که 24 ساعت خیلی بد رو گذروندیم و بعدش دیگه همه چی نرمال شد   

دل نگرونم سپهرم و امیدوارم تا شنبه که برمی گردم مشکلی پیش نیاد 

با مادرشوهرجان برگشتیم تهران و من و ستایش امشب می ریم مشهد اخه مامان چندوقت هست معده درد شدید داره می رم بهش سر بزنم .مادرشوهرجان هم می مونه پیش پسرش و نوه اش